انقلاب ایران و مضمون آن
انقلاب ایران- بدرستی گفته شده که انقلاب ایران مضمونا جوهر چپ داشته و مدرن می باشد. اما این جوهر در شکل، آرایش نیروها و شعارهای انقلاب مادیت نیافته و به صورت امر هژمونیکی درنیامده است. از کجا باید دریافت که انقلاب ایران مضمون و جوهر چپ دارد؟ از روی مطالبات و شعار ها.
اصلی ترین شعارهای رایج و شنیده شده در 95 روز گذشته عبارتند از “زن، زندگی، آزادی”، “آزادی، آزادی، آزادی”، “مرگ بر دیکتاتور”، مرگ بر خامنه ای” و مرگ بر جمهوری اسلامی”. شعار اخیر به صورت های دیگر نیز تکرار شده اند. ” حکومت اسلامی، نمی‌خواهیم نمی‌خواهیم”.
شعارِ “زن، زندگی، آزادی” را باید به صورت زیر فهمید: دفاع رادیکال و همه جانبه تا حد رهایی زنان از سلطه سرمایه، اقتصاد، دین، قوانین بورژوایی، سنت های پوسیده، عادات دست و پاگیر و تامین آزادی کامل حقوقی، سیاسی، اجتماعی و فرهتگی. دفاع از حقوق زنان در ابعاد ذکر شده فقط توسط سوسیالیست ها، فمینیست های سوسیالیست و فمینیست های مارکسیست انجام گرفته است که همه چپ هستند.
“آزادی، آزادی، آزادی” امروزه نیز گذشته از آزادیهای فردی و اجتماعی بیشتر به رهایی از قید و بند سرمایه و استثمار تعبیر می شود.
شعارهای “مرگ بر دیکتاتور”، مرگ بر خامنه ای” و مرگ بر جمهوری اسلامی” به معنای مرگ بر اسلام سیاسی است. برآمدِ این نوع از اسلام محصول بحران سرمایه داری در دهه هفتاد میلادی و به طور مشخص تر فرآورده امپریالیسم آمریکا، پادشاهی عربستان و دولت پاکستان (علیه شوروی قدیم) و دولت مذهبی و نژاد پرست اسرائیل (علیه نیروهای چپ و ناسیونالیست در جنبشِ فلسطین)، بود. بدون تحویل ارتش ضد بشری پهلوی از جانب امپریالیسم آمریکا به جریان اسلامی و با توجه به قدرت گرایش و جریان چپ (و نه ضرورتا سازمان های آن) در انقلاب 57 استقرار جمهوری اسلامی در ایران مقدر نبود. این سوسیالیست ها بودند که بلافاصله بعد از بیرون راندن شاه از کشور شعار “بعد از شاه نوبت آمریکاست” را سردادند. این شعار بعدا از جانب حکومت جدید از مضمون طبقاتیش خالی و تحریف شد و برای سرکوب دستاوردهای انقلاب از آن سوءاستفاده کردید. پیشآهنگ تمامی سازمان ها و افرادی که از همان ابتدا چه در کردستان و چه بقیه نقاط ایران به جمهوری اسلامی نه گفتند و آنرا برای جامعه خطرناک ارزیابی کردند کارگران، زنان پیشرو و سوسیالیست‌ها بودند. در ضمن در 43 سال گذشته رژیم سرمایه داری اسلامی بیشترین ضربات را به زندگی و کرامت طبقه کارگر زده است. بنابراین به لحاظ عینی هم گور کردن رژیم و جایگزینی آن با یک حکومت سوسیالیستی نخستین خواست کارگران و زنان و مردان سوسیالیست می باشد.
اما شعار های ضد جمهوری اسلامی مطالبه اقشاری از بورژواها و خرده بورژواها را نیز منعکس می کند. در همانحال آنها این طرفیت و توان مالی و رسانه ای را دارند شعارهای “زن، زندگی، آزادی” و “آزادی، آزادی، آزادی” را با استفاده از لیبرالیسم مثله و تحریف کرده و با منافع خود منطبق سازند.
پرسش اینست که چه باید کرد تا جوهر جپ انقلاب کنونی در شکل، آرایش نیروها و شعارهای انقلاب مادیت یابد؟ باید یادآوری کرد انقلابی که تازه وارد چهارمین ماه خود شده از سیالیت زیادی برخوردار است. بر طبق میزان شرکت و اتخاذ تاکتیک های درست می توان مهر خود را بر انقلاب زد. طبقه کارگر و کارگران موثر در تولید کالا و خدمات کلیدی می توانند در صفوف گسترده و نیرومند به انقلاب بپیوندند و زمینه ساز مطالباتی توده گیر شوند که اینجا و آنجا و در صحن خیابان و در شعار هایی به بیان درآمده اند نظیر:
«نه ملا، نه شاهی، حکومت شورایی»، “نه شاه میخوایم نه ملا + قدرت به دست شورا”، “نان، کار، ازادی، حکومت شورایی”
شعار “زنده باد سوسیالیسم” نیز در بعضی اکسیون های خیابانی شنیده شده است.
در چنین صورتی مضمون انقلاب با فرم آن منطبق خواهد شد.
