شریفه محمدی فعال کارگری برای بار دوم با حکم غیرانسانی و نادادپرورانه اعدام روبرو شده است.
حکمی که از بؙن، بی‌اساس است و تنها این را به ما نشان می‌دهد که رژیم مصمم است که شریفه را همانند هزاران انسان دیگر آزادیخواه به قتل برساند.
شعبه یک دادگاه انقلاب رشت به ریاست احمد درویش‌گفتار در ۱۴ تیر ۱۴۰۳ او را به اتهام «بغی» یا «شورش مسلحانه علیه نظام جمهوری اسلامی» مجرم شناخته و به اعدام محکوم کرده است. در حالی که این اتهام حتی با قوانین قرون وسطایی رژیم نیز غیرقانونی است.
دادگاه ادعا کرده که تشکل کارگری «کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری» به کومه‌له مرتبط است. این در حالی‌ست که این کمیته انتساب آن به هر تشکیلات خارج از کشور را رد و آن را «بهانه‌ای برای سرکوب فعالان اجتماعی و تشکل‌های کارگری» توصیف کرده است.
علاوه بر این شریفه محمدی از سال ۱۳۹۰ دیگر عضو کمیته هماهنگی کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری نبوده است. اتهام بغی در حالی در پروندۀ شریفه محمدی آمده که دست‌کم تا چند ماه بعد از بازداشت، یعنی زمانی که او هنوز در سلول انفرادی بوده، خبری از این اتهام سنگین نبوده است.
حکم اعدام شریفه محمدی در مهر ۱۴۰۳ در شعبۀ ۳۹ دیوان عالی کشور نقض شد و پرونده برای رسیدگی مجدد به شعبۀ دوم دادگاه انقلاب رشت ارجاع داده شد. با این وجود شعبه دوم دادگاه انقلاب رشت، به ریاست قاضی جنایتکار احمد درویش‌گفتار در ۲۴ بهمن ۱۴۰۳ بار دیگر شریفه محمدی را به اتهام بغی از طریق عضویت در یکی از گروه‌های اپوزیسیون به اعدام محکوم کرد.
این وظیفه ماست که در مقابل ماشین کشتار رژیم بیاستیم و نگذاریم جان‌هایی دیگری را از ما بگیرند.
