یادداشت روژمان – نافرمانی مدنی
لازم است گسترش دادن به نافرمانی مدنی در دستور روز انقلاب قرار گیرد. نافرمانی مدنی به مجموعه اقداماتی اطلاق میشود که افراد یا گروههای ناراضی با نادیده گرفتن قوانین، مقررات ها و دستور های حکومتی انجام می دهند. نمونه برجسته نافرمانی مدنی در ایران رعایت نکردن پوشش و حجاب اجباری از جانب زنان است. این نافرمانی درست پس از شروع حکومت ننگین جمهوری اسلامی آغاز شد و با انقلاب کنونی به قله ای بلند رسید. در بین راه ما نقطه عطف های دیگری در نافرمانی مدنی را شاهد بوده ایم. اقدام بسیار شجاعانه ویدا موحد یکی از آنها بود.
ویدا موحد روز ششم دی ماه ۱۳۹۶ روسری سفید خود را بعنوان نماد حجاب اجباری بر سر چوبی کرد و روی پست برق در میدان انقلاب ایستاد. اقدام جسورانه او موجب گردید دختران دیگری در همان محل و یا محل هایی دیگر بر بلندی هایی بایستند و روسریشان را بر سر چوب کنند. آنها به عنوان دختران انقلاب وارد تاریخ ایران و مبارزات زنان شدند.
البته زنان در عرصه های مهم دیگر نیز دست به مقاومت زده اند. آنها قانون “مرد تنها نان آور خانه می باشد” را با کار کردن در بازار رسمی و غیر رسمی و بدون اجازه ی شوهر و پدر و غیره به کرات زیر پا گذاشتند. بچه دار نشدن زنان علیرغم گذراندن قوانین و دستورهای غلاظ و شداد مرتجعی نظیر خامنه ای از آن نافرمانی های تاریخی می باشد. البته مثال دیگری هم میتوان زد که در این مجال نمی گنجد.
رعایت نکردن کامل پوشش و حجاب اجباری از جانب ژینا امینی و مقاومت بیباکانه ی او در مقابل دستگیریش توسط گشت جنایتکارِ ارشاد یک نقطه عطف مهم در نافرمانی زنان در مقابل تمام اراذل و اوباش سازمانیافته و آخوندهای مرتجعِ خشک مغز بود. بدون دلیل نیست که این انقلاب در تداوم نافرمانی های زنان شروع شد. در واقع نافرمانی های آنان بخش جدایی ناپذیر از جنبش زنان می باشد.
اکنون وقت آنست که نافرمانی مدنی به عرصه اقتصادی کشیده شود. نپرداختن مالیات توسط توده مردم و به عنوان یک امر مبارزاتی و نه تقلب مالیاتی که در دنیای سرمایه همیشه معمول بوده و هنوز هم هست. نپرداختن قبوض آب، برق و عوارض شهرداری و نظایر آنها در مقیاس توده ای. مردم تحت ستم و غارت شده همیشه با ساختمان سازی بدون مجوز، گرفتن برق از سیم های سراسری و یا کشیدن لوله ی آب از لوله های عمومی به شکلی از پرداحت قبوض مذکور خودداری کرده اند. نپرداختن قبوض آب، برق و عوارض شهرداری بر بستر انقلاب کنونی و در مقیاس توده ای مبارزات انقلابی و همبستگی میان انقلابیون را تقویت می کند. اینگونه اقدامات کابینه ورشکسته کنونی و حاکمیت را به لحاظ سیاسی و اقتصادی نیز تحت فشار می گذارد.
نپرداختن مالیات – قبوض آب و برق و عوارض در شرایط معینی ممکن می شود.
