یادداشت روژمان – انقلاب کنونی و رهبری
انقلاب آزادیخواهانه و برابری طلبانه مردم ایران دارای رهبری محلی می باشد. این رهبری با استفاده از شبکه های اجتماعی و تماس های محلی انقلاب را در ٩٥ روز گذشته به سهم خود رهبری کرده است. دستاورد ها جشمگیرند، اما ظرفیت انقلاب برای کسب دستاوردهای راهگشا تر بسیار است که هنور باید متحقق شوند. اصلی ترین شعار هنوز همان “مرگ بر جمهوری اسلامی” می باشد. هنوز مطالبات میانجی نظیر “نان، کار، آزادی” و “زندانی سیاسی آزاد باید گردد” توده گیر نشده است. انقلاب هنوز نتوانسته نیروهای سرکوب را در خیابان و در زندان ها به حالت تدافعی بیاندازد. هنوز شکاف های بزرگ در میان سرکوبگران ایجاد نشده و رژیم را آنقدر ضعیف نساخته که در به کار گرفتن وحشیانه نیروهای امنیتی محتاط شود. گرچه مطالبات جنبش کارگری برای بهبود سطح معیشت تهاجمی شده و دستاوردهایی داشته، اما هنوز کارگران متشکل به طور علنی در مقیاسی وسیع از انقلاب دفاع نکرده و با صفوف گسترده در آن شرکت نکرده اند.
برای عبور انقلاب از این مرحله و رساندن آن به مرحله ای تکامل یافته تر به رهبری دسته جمعی، منسجم، سراسری، مقبول انقلابیون و رادیکالِ زن و مردی نیاز هست که نبردکنان و در دل خود انقلاب شکل بگیرد. برای رسیدن به این هدف به انجام وظایف زیر احتیاج هست که بدون توجه به اولویت بندی به مهمترین آنها اشارات مختصری می شود:
1- حفظ و تقویت وحدت در انقلاب:
انقلاب ایران در حالتی از سیالیت قرار دارد و اقشار گوناگونی برای کسب اهداف خود در انقلاب در سراسر کشور در کنارهم قرار گرفته اند. وحدت موجود باید حفظ و تقویت شود. اخیرا فراخوان مشترکی از طرف محلات 30 شهر ایران و یا دانشجویان چندین دانشگاه برای اکسیون مثلا 14 تا 16 آذر داده شد. وحدت ایجاد شده باید گسترش یابد. در همانحال اقشار شرکت کننده باید بتوانند در دیالوگ های سازنده نظرات خود برای پیشبرد مبارزات و اکسیون ها و طرح های و نقشه های برای آینده را بیان کرده و عملی نمایند. آنها باید بتوانند از طریق سیاسی و سالم در جهت اعمال هژمونی طبقاتی خویش تلاش کنند.
2- باید با اتخاذ تاکتیک های مناسب از میزان تلفات کاست. توسعه تاکتیک اکسیون های خیابانی به شیوه پارتیزانی و اکسیون های شبانه می توانند به فرسوده کردن بیشتر نیروهای سرکوب و در جهت زمینگیر کردن آنها کمک کنند. باید برای محافظت از کودکان تلاش جدی به عمل آورد
3- باید از هرگونه اقدام زودرس از طریق بحث و اقتاع جلوگیری نمود.
4- تلاش برای هموار کردن راه پیوستن فعال و گسترده کارگران شاغل به انقلاب. توده گیر کردن مطالبات و شعار های “نان، کار، آزادی” و “صندوق های اعتصاب تشکیل باید گردند” می تواند به این امر کمک کند.
5- توجه به زندانیان سیاسی، تلاش برای آزادی آنان از طریق توده گیر کردن “زندانی سیاسی آزاد باید گردد”، تلاش در جهت ناممکن کردن اعدام زندانیان سیاسی، حمایت همه جانبه از خانواده های آنان و کوشش برای ایجاد صندوق های معتبر مالی کمک به آنها و غیره.
6- گسترده کردن تماس با نیروهای مستقل، رادیکال و انقلابی در خارج جهت تقویت انقلاب داخل.
7- حفظ استقلال انقلاب و مصون داشتن آن از نفوذ نیروهای امپریالیستی شرق و غرب و موئتلفین آنها ضرورت تام دارد.
