یادداشت روژمان – بدیل حکومتی کارگری و ویژگی های آن (بخش چهارم و پایانی)
یکی دیگر از ویژگی های بدیل حکومتی کارگری استقرار سیستمِ “رفاه اجتماعی” می باشد. این سیستم ابتدا در چند کشور غربی و بعد از انقلاب اکتبر در سطحی گسترده مستقر گردید که بهترین شکل آن در غرب در سوئد و تحت افتدار سوسیال دموکرات ها پیاده شد. سوسیال دموکراسی گرایشی بود که از درون طبقه کارگر سر برآورد. بر اساس این گرایش و مکتب ناشی از آن کارگران به دلیل جمعیت زیادشان قادر خواهند بود بدون توسل به انقلاب اجتماعی و از طریق کسب اکثزیت در پارلمان قوه مجریه را بدست گرفته و سوسیالیسم را پیاده نمایند. این خطای بزرگ سبب شد که دولت بورژوائی (شامل نیروهای غیرمنتخب نظیر قوای مسلح و قوه قضایی) آنها را در خود حل کرده و سرانجام دست را به نئولیبرالها ببازند. دستاورد های سوسیال دموکرات ها مورد تهاجم بورژوازی راست قرار گرفت و همه و یا بخش هایی از آن پس گرفته شد.
اما سیستم “رفاه اجتماعی” بعد از انقلاب سوسیالیستی اکتبرِ 1917 (طبق تاریخ قدیم) وارد قانون اساسی شد و بتدریج در روسیه پیاده گردید. طبق این سیستم آموزش چند زبانه در تمام سطوح، بهداشت (با اولویت دادن به مادران و نوزادان) و دارو و درمان از طریق بیمه اجتماعی و همگانی رایگان اعلام شد. تمام شهروندان از هنگام تولد تا وقتی که استخدام می شدند تحت پوشش مالی قرار گرفتند. اخراج کارگران ممنوع بود و با رسیدن به سن بازنشستگی با داشتن حقوق مکفی به زندگی و کارهای دلخواه می پرداختند. افراد با امراض جسمی و روحی غیرقابل علاج و اشخاص معلول یارانه ای اضافه بر حقوق پایه ای دریافت میکردند. مسکن ایمن و مناسب حق همگان شد. خانواده ها، خانواده های جانباختگان، مادران و کودکان مورد حمایت ویژه قرار گرفتند. برای رهایی زنان از کار خانگی ماشین های لباس شوئی عمومی، غذاحوری های عمومی و نظایر آنها تاسیس گردید. کودکان مورد مراقبت ویژه در موسسات آموزسی، بهداشتی و ورزش و بازی قرار گرفتند.
پس از اینکه حزب کمونیست از درون منحط گردید و بدست بورژوازی بزرگ و ناسیونالیست روس افتاد تا متلاشی شدن شوروی در دسامبر 1991 سیستم “خدمات اجتماعی” عمدتا به جای خود باقی ماند.
بعد از سرنگونی جمهوری اسلامی باید برای استقرار یک حکومت شورائی کوشید و سیستم “خدمات اجتماعی” را از طریق بحث و اقناع به قانون اساسی آن تبدیل کرد. تا قانونی و پیاده شدن چنان نظامی لازم است کودکان کار و خیابان، معلولان، بی خانمان ها، تنگدستان و همه افراد نیازمند مورد حمایت مخصوص اتوریته حاکم قرار گیرند.
