یادداشت روژمان – جبهه انقلاب تکامل می یابد
جبهه انقلاب آزادیخواهانه، عدالت جو و برابری طلبانه ایران در گام نخست خواهان بر انداختن رژیم است. این جبهه کارگران، زحمتکشان، زنان آزادیخواه، دانشجویان پیشرو، دانش آموزان مترقی، کنشگران محیط زیست، حقوق بشر و نظایر آنها را در بر میگیرد. این نیروی عظیم که در گام اول قصد براندازی رژیم را دارند در گام بعدی میخواهند حکومتی را بنیان گذارند که انسان محور و مستقل باشد.
بهترین شعار این جبهه چنین است:
نه شاه میخوایم نه ملا + حکومت بدست شورا
بیشترین جانباختگان، زخمی ها و زندانیان سیاسی زن و مرد به این جبهه تعلق دارند. انقلابیونِ این جبهه در شروع جنبش انقلابی در رویاروئی با نیروهای امنیتی شجاعت ها و جانفشانی های کم نظیر از خود نشان دادند؛ ریختن ترس در مقابل جانیان را به نمایش درآوردند و
موجب معرفی جنبش و عمق مطالبات مردم در جهانشدند. بر بستر همین کشاکش ها در میان نیروهای امنیتی و بالائی ها شکاف های معینی ایجاد گردید. آن تاکتیک های اولیه هزینه زیادی داشت: بیش از 500 جانباخته، تعداد بیشتری زخمی (شامل چشم های نابینا) و بیش از 20 هزار زندانی. در ضمن جنبش کارگری (شامل کارگران شاغل، معلمان و بازنشستگان کارگری)برای انطباق دادن خود با جنبش انقلابی دچار دوره ای سکون شدند. آن تاکتیک های اولیه می بایست عوض میشدند که شدند. جنبش در خیابان اشکال دیگری گرفت و جنبش کارگری با خواست های تعرضی تر و اعتماد به نفس بیشتری به میدان آمد.
با آرامش نسبی خیابان رژیم ادعا کرد که جنبش را به شکست کشانده، اصلاح طلبان حکومتی آنرا آتشی خواندند که به زیر خاکستر رفته است. اکسیون های خیابانی 27 بهمن نشان داد که این ادعا ها پوچ است. روز پنج‌شنبه ۲۷ بهمن در اعتراض به اعدام محمد حسینی و محمدمهدی کرمی دو جوان و کارگر مبارزی که در اعتراضات دستگیر و به دست جنایتکاران جمهوری اسلامی به قتل رسیدند، تجمعات و اعتراضات خیابانی درده‌ها شهر کشور برگزار شد. این اکسیون ها تکاملی در مبارزات انقلابی و انفعالی در عکس العمل نیروهای سرکوبگر را نمایان کردند. یک شاهد عینی در گزارش خود از میدان هفت حوض نارمک این تکامل و انفعال را این چنین تصویر کرد:
” معترضین از کنار نیروهای امنیتی شجاعانه عبورمی کنند و قدرت مزدوران را به هیچ می‌گیرند. نیروهای امنیتی و مزدوران همیشه درصحنه در میدان هفت‌حوض و خیابان‌های اطراف منتهی به میدان هفت‌حوض نارمک قبل از حضور مردم صف‌آرایی کرده بودند. مردم از ساعت ۶در خیابان آیت کمی مانده به هفت‌حوض تجمع کرده و در مسیر هفت‌حوض، روبروی مزدوران در پیاده‌روها و خیابان در مسیر خیابان آیت به تظاهرات ادامه می‌دادند. شعار غالب مردم در تجمع اعتراضی نارمک “مرگ بر دیکتاتور” بود. پس از گسترده‌تر شدن جمعیت، شعار”فقر فساد گرو نی – میریم تا سرنگونی”، “امسال می‌ده کشته سپاه- مرگ بر کل نظام” و زندانی سیاسی آزاد باید گردد در خیابان طنین‌انداز شد. هم‌زمان با سردادن شعار زندانی سیاسی آزاد باید گردد صدای شلیک چند تیر هوایی به گوش رسید. مزدوران در حاشیه خیابان به دنبال مردم حرکت می‌کردند. ماشین‌ها با زدن بوق ممتد از مردم حمایت کردند.
نکته قابل‌توجه در تجمع اعتراضی مردم در نارمک حضور بزرگ‌سالان در بین جمعیت بود. دیگر دختران و پسران جوان در خیابان تنها نبودند و میانسالان و حتی سنین بالای پنجاه سال هم در کنار جوانان شعارمی دادند. مغازه‌داران و کسبه با بیرون آمدن از مغازه‌ها و تکرار شعارها حتی درمواردی با دست زدن و نگاه‌های تحسین‌آمیز مردم را همراهی می‌کردند. ساعت از ده شب گذشته بود با توجه به سرمای هوا، هنوز مردم باشعارهایی از قبیل “مرگ بر کل نظام” تکلیف جیره‌خواران ریزودرشت حاکمیت را روشن می‌کردند”.
اکنون باید این دو تحول در انقلاب را رسد کرد:
1- پیوستن میانسالان و سنین بالای 50 سال به نیروهای انقلاب در خیابان.
2- انفعال نیروی امنیتی.
