یادداشت روژمان – روز جامعه اطلاعات جهانی
طبق تقویم سازمان ملل متحد 17 ماه می، برابر با بیست و هفتم اردیبهشت 1402 “روز جامعه اطلاعات جهانی” بود. در عصر جهانی شدن و انفجار اطلاعات زمینه مادی برای از بین رفتن مرز، دولت – ملت فراهم شده و انسان ها با استفاده از اینترنت، موبایل و شبکه های اجتماعی امکان یافته اند تا فارغ از نژاد، زبان، ملیت، جنسیت، مذهب و هر اختلاف دیگری با هم گفتگو، تبادل نظر، همگرائی و تبادل احساسات کنند. در این دنیا زمینه مادی برای ایجاد جهانی بری از جنگ، استثمار، تبعیض، تحقیر، فاشیسم، نئوفاشیسم، ناسیونالیسم، لیبرالیسم، نئولیبرالیسم، اندیویدوالیسم، امراض ارثی و غیر ارثی، روحی و جسمی، و جهانی مالامال از رفاه، آسایش، آرامش، رشد شخصیت و تندرستی فراهم آمده است. دنیائی که در آن به قول مارکس و انگلس در مانیفست “رشد آزادانه هر فرد شرط تکامل و رشد آزادانه همگان است.”
اما امروزه و تحت سیستم کاپیتالیستی و دولت های بورژوائی به جای جهان مورد اشاره دنیائی پر از مصیبت، فقر، گرسنگی، دربدری، ترس، دروغگوئی و تحریف فراهم آمده است. رشد تکنولوژی و استفاده از آن در پخش اطلاعات در خدمت ایجاد سرخوردگی، خمودگی و بی افقی و زمینه ساز قبول سرنوشت محتوم در این دنیا گردیده است. رسانه های خط رسمی تماما در تملک میلیاردرها، سوپر میلیاردرها و صاحبان اصلی سهام در ابر شرکت ها یا دولت ها قرار گرفته اند. مدیران و ادیتورها نیز با دقت توسط صاحبان سرمایه و یا نمایندگانشان انتخاب شده و می شوند. اینها نه تنها هر چپ اندیش بلکه حتی کلمات مریوط به ادبیات چپ را خذف کرده و می کنند. رسانه ها و شبکه های اجتماعی توده گیر نیز در اختیار این قشر از سرمایه دارانند. بنابراین پخش اطلاعات در وجه غالب در اختیار اینها می باشد. این رسانه ها با پخش اخبار دستکاری شده، فاجعه آمیز و تحریف مداوم اطلاعات و یا سانسور انسان را منزوی و نیازمند سرپرستی و حمایت از جانب دولت های بورژوائی (شامل تمام ابزارهای سرکوب مادی و معنوی) و تحت کنترل کامل آن و رهین لطف کارفرماها توصیف کرده و با بمباران اطلاعاتی در این راستا کوشش می کنند آنها را نومید، کرخت و مطیع بار بیآورند. در فرهنگی که اینها بر اذهان غالب میکنند و فرهنگ طبقه بورژواست دنیای موجود با خوشی و ناخوشی هایش تنها دنیای ممکن و عادلانه بوده و بدیلی برای آن وجود ندارد. اگر کسانی به دنیای پر از آرامش، خوشی و آسایش می اندیشند، باید در فکر دنیای موهومی باشند که ادیان طی دهها هزار سال آنرا پرورده و در جامعه طبقاتی در خدمت طبقات حاکم قرار گرفته است. البته گرایش های گوناگون بورژوائی هر کدام دنیائی با مشخصات ویژه خود را ارئه می دهند، اما همه آنها در تایید سیستم سرمایه داری و رابطه کارگر و کارفرما وحدت نظر دارند. آنها جنگ اصلی در جهان را نه جنگ طبقات که جنگ فرهنگ ها توصیف می کنند. در مکتب فرهنگ گرایانه هر تحرکی برای تغییر باید مسالمت آمیز و در جهت تغییر فرهنگ باشد نه معطوف به کسب قدرت. به این ترتیب و در عالم خیال حاکمیت و قدرت برای بورژوازی ابدی جلوه خواهد کرد.
در برابر رسانه های بورژوائی، که با حمایت دولت ها و میلیاردها و با هزینه میلیارد و یا میلیون دلاری راه اندازی شده اند، رسانه های اپوزیسون یا رسانه های غیر خط رسمی قرار دارند. این رسانه ها راستگویانه مستدل میکنند که هر سیستمی عمری تاریخی دارد که در مقطعی از زمان به پایان می رسد. همیشه بدیلی هم برای آنها وجود دارد. در دوره ما در برابر سیستم بحران زده و میرای کاپیتالیستی نظام سوسیالیستی وجود دارد که کارگران پیشرو، کمونیست و زنان و مردان آزاده بیش 170 سال است که برای تحقق آن مبارزه کرده و میکنند. کمون پاریس و انقلاب سوسیالیستی روسیه لحظاتی تاریخی از به ثمر نشستن این مبارزات می باشد. این رسانه ها از افرادی صحبت میکنند که بخشی از یک طبقه بوده و لذا تنها و منزوی نیستند. آنها اگر متعلق به طبقه تولیدگر و پویای جامعه، و در دوره ما طبقه کارگر ، باشند، سازمان و نیز آگاهی لازم را پیدا کرده باشند امکان تحقق بدیل خود یعنی سوسیالیسم را دارند. در این رسانه ها به جنگ طبقاتی جهت کسب قدرت از کانال انقلاب اولویت داده می شود و جنگ فرهنگی در پله دوم قرار میگیرد. فرهنگ به عنوان عاملی بسیار تاثیرگذار و جان سخت بعد از پیروزی کارگران، بدست گرفتن قدرت از حانب آنان سرعت لازم را پیدا میکند.
روز جامعه اطلاعات جهانی مناسبتی در خدمت فرهنگ بورژوائی است. مبارزه انقلابی برای تحقق روزی ادامه دارد که در آن توده های سازمان یافته، مطلع، شاد و حوش بین بتوانند مناسبت روز جامعه اطلاعات جهانی خود را داشته باشند.
