یادداشت روژمان- زنان کارگر ذخیره ارزشمند انقلاب
یکی از مشغله های نیروهای چپ و انقلابی تقویت جنبش آزادیخواهانه، برابری طلبانه و عدالتخواهانه کنونی است. عموما و بدرستی گفته میشود که بهترین راه تقویت انقلاب جلب بخش شاغل طبقه کارگری است که میتواند با اعتصابات سراسری و همگانی خود پروسه تولید یا خدمات کلیدی را دجار اختلال جدی کند. بنابراین باید کاری کرد که اعتصابات کنونی کارگری سازمان یافته تر و گسترده تر به میدان آمده و رهبرانش را به جامعه بشناساند. در آنصورت این امکان فراهم میشود که آنها مستقیمانه تر در انقلاب براندازانه کنونی شرکت جویند و شعارهای ویژه مربوط به کارگران نظیر “نان، کار، ازادی” و در گامهای بعدی “نان، کار، آزادی، حکومت شورائی” را توده گیر کنند.
طبعا جلب زنان کارگر به مثابه بخشی از طبقه کارگر یکی از راه کارهای مهم تقویت انقلاب می باشد. به نظر می رسد که با توجه به کمی دستمزدها و گرانی کمرشکن تعداد بسیاری کمی از خانواده های کارگری هستند که می توانند با درآمد یک نفر زندگی کنند. بنابراین اکثریت تام زنان کارگر در شغل های رسمی و اکثرا غیر رسمی مشغول به کارند. زنان شاغل در شغل های غیررسمی از هرگونه حقوق قانونی محرومند. زنان شاغل در شغل های رسمی نیز اکثرا بدون قرارداد و محروم از بیمه ها هستند و برای کار برابر با مردان گاه نصف دستمزد آنها را میگیرند. بعضی از زنها نیز تک والد هستند. بنابراین در مجموع باید با این نطر موافقت کرد که زنان کارگر جزء استثمار شده ترین و کم درآمدترین اقشار اجتماعی هستند. آنها گذشته از محرومیت اقتصادی، که کلیدی است، از محرومیت های قانونی، اجتماعی و تمام تبعیضاتی نیز رنج میبرند که جامعه مردسالار از طریق تبلیغات فرهنگی و مذهبی در حکومت اسلامی به آنها تحمیل می کند. این ستم طبقاتی و جنسیتی در جامعه انقلابی ایران پایه مادی حضور بیشتر زنان کارگر در مبارزات توده ای و ضد دیکتاتوری کنونی را تشکیل می دهد.
زنان کارگر طی سالها به عنوان زن، زن کارگر و همسر مرد کارگر در مبارزات علیه کارفرماها و دولت شرکت داشته اند. اما این شرکت به اندازه کافی نبوده است. موانع سرِ راه آنان هم معیشتی می باشد و هم سیاسی – فرهنگی. فقر بی امان و محرومیت از قوانین و پشتیبانی های حکومتی یکی از مهمترین موانع می باشد. به لحاط سیاسی مثل کل طبقه و احتمالا بیش از مردان در پراکندگی و محروم از تشکل های سیاسی و طبقاتی خود به سرمیبرند. به لحاظ فرهنگی نیز پذیرش مردسالاری به عنوان یک واقعیت اجتماعی از جانب بخش هایی از طبقه کارگر از موانع مهم است.
لازم است رهبران جنبش زنان، سایر جنبش های اجتماعی و فعالین انقلاب کنونی بر اساس انقلابی که زنان در آن نقش چشمگیر دارند در رفع موانع پیچیده ای که به بعضی از مهمترین آنها اشاره شد، بکوشند. زنان کارگر ذخیره بسیار ارزشمند انقلاب “زن، زندگی، آزادی” می باشند. آنها را دریابیم.
