یادداشت روژمان – سقف و کتاب و گندم
در انقلاب آزادیخواهانه، برابری طلبانه و عدالت خواهانه مردم ایران چند شعار اصلی و توده گیر عبارتند از زن، زندگی، آزادی، مرگ بر خامنه ای، مرگ بر جمهوری اسلامی و نظایرشان. در کنار آنان شعارهای مردمی، انقلابی، وحدت طلبانه و آینده نگرانه ای نیز سرداده شد. یکی از آن ها شعار زیر است:
“سقف و کتاب و گندم + قدرت به دست مردم”
شعار اخیر یکی از شعارهای زیبا و پر محتواست. در این شعار هم به حکومت مردمی مورد نظر اشاره شده هم به مسکن، نان و لزوم آگاهی سیاسی و ارتقای آن. یکی از کمبودهای نیروهای چپ و انقلابی عدم پرداختن به تئوری و یا توجه ضعیف به آنست که تحت عنوان “کتاب” در شعار مذکور به آن اشاره شده است. بعضی از اولترا چپ ها حتی تئوری را در مقابل پراتیک قرار داده و آنرا تحقیر میکنند. مارکس در جلسه ای خطاب به ویتلینگ، فعال کارگری مخالف تئوری، گفت:
“نادانی تابحال به کسی کمک نکرده است”.
و لنین بزرگ نوشت که “بدون تئوری انقلابی جنبش انقلابی ممکن نیست.” خود او جنان به این اصل معقد بود که یکی از شاهکارهای تئوریکش یعنی “دولت و انقلاب” را درست دو ماه پیش از انقلاب اکتبر نوشت. داشتن قدرت تحلیل و بینش سیاسی در یک انقلابی اجتماعی بدون پرداختن به تئوری و کسب معلومات همه جانبه و وسیع ممکن نیست. البته نباید فکر کرد که این خصوصیات در دانشگاههای علوم انسانی و مخصوصا دانشگاههای جمهوری اسلامی بدست می آیند. خیر؛ می توان از طریق مطالعه کتابها، گوش دادن به آثار ضبط شده ی آنها، شرکت در مباحثات آنلاین و بویژه شرکت در فعالیت های سیاسی، انقلابی و کارگری آنرا بهتر بدست آورد.
بسیاری از مبارزین و انقلابیون با استعداد ایرانی بدلیل فشار شدید سرکوب از جانب جمهوری اسلامی ناچار به کشورهای غربی رفتند که معدن اندیشه ها و تئوری اتقلابی هستند. در این کشورها دسترسی به آثار بزرگان سوسیالیسم علمی ساده بوده است. هرچند تلاش برای تامین معاش برای کارگران، سازمان های چپ و کمونیست و انقلابیون مهاجرت کرده وقت زیادی برای پرداختن به تئوری باقی نگذاشته، اما در مواردی همین نیروها خود را کمابیش با تئوری های انقلابی آشنا کرده اند. آنها دریافتند گفتن این‌که کارگران به مسائل عمومی فرهنگ، تاریخ، فلسفه و غیره علاقه‌ای ندارند واقعیت ندارد. کارگران فعال و پیشرو در داخل و خارج در بیانیه ها و در اقدامات هدایتگرانه و عملی خود لزوم پرداختن به تئوری را درک کرده اند.
کارگران فعال در داخل کوشیده اند خود را با آثار ومصاحبه های این فرهیختگان آشنا کنند. آنها سوال میکنند که چرا کارگران نعمت آفرینی که بر دریای نفت و گاز، این مواد بسیار ضروری برای زندگی امروزه و در کشوری برخوردار از امکانات کانی و طبیعی غنی کار و زندگی میکنند این چنین از “نان، کار، ازادی” ومحرومند. آنها میخواهند بدانند راه نجات از این وضع چیست. “سقف و کتاب و گندم + قدرت بدست مردم” شعار این کارگران پیشرو و جستجوگر می باشد.
