یادداشت روژمان – معترضین آتش به جان رژیم زدند
بر طبق فراخوان “سه شب آتش” جوانان دختر و پسر در شب دوشنبه و روز و شب سه شنبه، 22 و 23 اسفند، در شهرهای پیرانشهر، سنندج، دیواندره، سقز، بانه، ملایر، شهرری، مشهد، بروجرد، قزوین، گوهر دشت کرج، زاهدان، زنجان، رشت، اصفهان، اراک و در تهران در مناطقی مثل صادقیه، جوادیه، ستارخان، تهران پارس، اکباتان، هفت حوضِ نارمک، باغ فیض، شهر زیبا، منطقه 17 فلاح، متروی بهشتی و خیابان سالک خیابان ها را دوباره به کنترل خود درآوردند. آنها شعارهای انقلاب “زن، زندگی، ازادی” نظیر “مرگ بر دیکتاتور”، “مرگ بر خامنه ای”، “امسال سال خونه + سیدعلی سرنگونه”، “مرگ بر حکومت بچه‌کُش”، “مرگ بر جمهوری اسلامی”، “بسیجی سپاهی + داعش ما شمایی”، “قسم به خون یاران + ایستاده ایم تا پایان”، “سفره ما خالیه + خامنه ای جانیه”، “فقر فساد گرونی، می‌ریم تا سرنگونی” و “ما اومدیم دوباره + خیزش ادامه داره” را تکرار کردند. گردهمائی های باشکوه و در مواردی پرجمعیت در حالی انجام گرفتند که عوامل امنیتی رژیم تهدیدهای غلاظ و شداد کردند. آنها تلاش نمودند با آوردن نیروهای سرکوبگر بیشمار در شهرها و یاوه گوئی ها مبارزین را در محلات خود محصور کرده و از آمدن به خیابان ها بترسانند. اما انقلابیون دختر و پسر با روشن کردن آتش در ورودی خیابان ها توی دهان سرکوبگران زدند.
در میان شعارهائی که در دل آتش های برافروخته طنین انداز شدند دو شعار “سفره ما خالیه + خامنه ای جانیه” و “فقر فساد گرونی، می‌ریم + تا سرنگونی” حائز اهمیت ویژه ای هستند. آنها مشکلات عمیق و پیچیده ای طبقه کارگر، یعنی معیشت را مطرح میکنند. اما حل مسئله معیشت را نباید به سرنگونی رژیم و حذف خامنه ای از قدرت گره زد. باید مبارزه برای افزایش دستمزد متناسب با تورم، حل مشکل مسکن و نظایر آنها را از طریق تقویت جنبش مطالباتی پیش برد و آنرا تخته پرشی برای نیرومند نمودن صفوف انقلاب موجود کرد. در حال حاضر جنبش مطالباتی و انقلاب تا حدود زیادی در دو مسیر جدا از هم حرکت میکنند. سران رژیم، امپریالیست ها و نیروهای دست راستی تمام نیروی خود را به کار انداخته اند تا این دو را از هم جدا نگه داشته و هر دو از محتوای طبقاتی – کارگری و رادیکال خالی نمایند. وظیفه تشکل های کارگری، سوسیالیستی و نیروهای انقلابی اینست که این دو جنبش را به هم نزدیک کرده و سرانجام به هم گره بزنند. زمینه مادی و عینی این کار نیز فراهم می باشد و آن تمایل اکثریت تام کارگران به سرنگونی رژیم اسلامی از طریق انقلاب و پس زدن راست ها و اربابان سرمایه دار آنها است. اما در این میان ایجاد صندوق های مستقل و نیرومند کمک به کارگران اعتصابی و احتمالا زندانی و یا زخمی ضروری است تا اعتصابات در تناسب قوای جدید طولانی و طولانی تر بشوند. در آن مدت فعالین و رهبران هر دو جنبش امکان آشنائی، همکاری و تبادل نظر بیشتری خواهند یافت.
در دوره 5 ماهه نخست انقلابیون چنان شتابان دست به اقدام زدند که جنبش مطالباتی کارگران (شامل معلمین و بازنشستگان کارگری) دچار سکون شد. مبارزات “سه شب آتش”، که تاکنون دو روز آن جریان یافته، می تواند به احیای انقلاب در خیابان ها منتهی شود. اگر جنبش مطالباتی به انقلاب پیوند بخورد اتفاق قبلی نخواهد افتاد هیچ، آندو توامان جریان یافته و سرانجام در هم تنیده خواهند شد. در چنین حالتی سرنگونی رژیم مسجل شده، امکان یک حکومت دموکراتیک و مردمی فراهم گردیده و آرزوی راست ها برای جانشینی جمهوری اسلامی دود شده و به هوا خواهد رفت.
