یادداشت روژمان – منبرت پایه‌اش بر روی آب است
خامنه‌ای برای بقا دلش را به بسیج و سایر نیروهای سرکوب خوش کرده است. ولی به قول ملک الشعرای بهار:
تکیه به سرنیزه توان داد، لیک + بر سر سرنیزه نباید نشست
سران حکومت اسلامیِ سرمایه از همان ابتدای عمر ننگین این رژیم سرکوبگر به سرنیزه متکی بوده، اما مردم دیگر به آنها امکان نمی دهند بر سر سرنیزه بنشینند. چرا چنین است؟ چون مردم به آزادی و رفاه و حکومت کردن بر سرنوشت خود نیاز دارند. آنها در مبارزات انقلابی کنونی نشان داده اند علیرغم به کار بردن هر سرنیزه ای از جانب حکومت مصمم هستند اهداف خویش را متحقق سازند.
در جمهوری اسلامی حکم یک آخوند خرفت به نام ولی فقیه جای آزادی و دموکراسی مردمی را گرفته است. طبق قانون و اصولِ شرع همه مردم تبعه هستند. در حالیکه انسان های امروز خود را شهروند میدانند و نه تبعه و شهروند کسی است که بر سرنوشت خود حکومت میکند. سران معمم و مدرجِ جمهوری اسلامی انتخاباتی پوشالی و مجلسی هیچ کاره را به جای حکم مردم نشانده اند. قوه قضایی آن و نیروهای مسلحش هم، مثل سایر دولت های بورژوایی، حتی فارغ از این انتخابات طبقاتی و پوشالیند.
اما رفاه؟ جمهوری اسلامی کارگران و زحمتکشانی ماهر و کارا و نشسته بر دریای سوخت و سایر کانی ها را به فقری تباه کننده رانده است. اخیرا خبر آنلاین، که خود را متعلق به اصول گرایی معتدل میداند، با توجه به تحقیقات یک استاد دانشگاه تهران نیمی از جمعیت ایران زیر خط فقر مطلق خوانده است. توجه شود فقر مطلق و نه فقر نسبی.
مردمی که انقلاب کرده اند مصمم هستند این حکومت مذهبی – نظامی را واژگون کرده و حکومتی به جایش بگمارند که آزادی و رفاه و حکومت بر سرنوشت خود در کشور را تامین کند. آنها شعار داده اند “جمهوری اسلامی نمی خوایم، نمی خوایم” و “مرگ بر ستمگر + چه شاه باشه، چه رهبر”. پس تا 73 مین روز خیزش، انقلاب تکلیف خود با رژیم تحمیلی حاکم را روشن و خطوطی از حکومت فردا را نیز ترسیم کرده است.
خامنه ای، که تمام قد در برابر انقلاب ایستاده، مدعی است که چند میلیون بسیجی مدافع حکومت او هستند. اما بخش کمی آز آنها بسیجی فعالند و به دلایل جنایاتی که مرتکب شده اند فعلا با هسته سخت قدرت می مانند. ولی اینها و سپاه پاسدارن جمهوری اسلامی نیز در برابر انقلاب مثل برف و آفتاب تموزند. لیکن مردم باید مواظب ارتش باشند. ارتش را تنها انقلابی متلاشی کرده و مردم داوطلب مسلح را به جایش خواهد نشاند که طبقه کارگرِ متشکل ستون فقراتش باشد.
