یادداشت روژمان – همایش حمایت از منشور مطالبات حداقلی 20 تشکل مستقل مدنی (بخش سوم)
“گروه اتحاد بازنشستگان” ضمن حمایت از منشور مذکور انتقاداتی را مطرح کرده است. در نوشته، که در ششم اسفند 1401 منتشر گردید آمده است:
“ما بر این باوریم که در تعیین استراتژی و تاکتیک و اعلام خواست های فوری و یا دراز مدت باید دقت نظر و عمل بیشتری داشته باشیم. با این نگرش است که به بررسی این منشور می پردازیم و اعتقاد داریم که نقد واقع بینانه، منصفانه و علمی آن – مانند نقد علمی، منصفانه و واقع بینانۀ هر منشور یا برنامۀ مبارزاتی دیگر- می تواند به اتحاد عمل میان تشکل ها و تقویت صف مبارزه یاری رساند. برخورد ما به منشور مطالبات حداقلی ۲٠ تشکل، گرد هفت محور زیر صورت می گیرد”:
خلاصه محورهای مورد به قرار زیر است:
- “معدودی از تشکل های امضا کننده، این منشور را تنظیم کرده و برای امضا به دیگران ارائه داده اند و در این روند نه فرصت پیشنهادهای اصلاحی و تکمیلی داده شده و نه چنین تقاضائی از جانب ارائه دهندگان صورت گرفته است. …”
- 2- “مطالبات سیاسی منشور یک رشته مطالبات دموکراتیک عام هستند که طی چهار دهۀ اخیر و حتی پیش از آن از سوی نیروهای چپ و رادیکال ایران بارها مطرح شده اند. … در موضوع حل مسألۀ ملی و رفع ستم ملی، مطالبات منشور ناکافی و نارسا هستند. از دید ما باید به طور صریح و شفاف برابری کامل حقوقی ملیت ها (یا ملت های) ساکن ایران، حق آنها در تعیین سرنوشت خود، رفع کلیۀ تبعیض های ملی و مذهبی، حق ادارۀ تمام امور محلی توسط نمایندگان ملیت های ساکن مناطق مربوط، حق آموزش رایگان زبان مادری در تمام سطوح و حق استفاده از زبان مادری در نهادهای اداری، قضائی، اجتماعی و وضع مقررات محلی، و ضرورت گسترش و تکامل زبان و فرهنگ های این ملل مطرح شود. …”
در همین محور به بندهای 8 و 12 به طور مشخص تر اشاره شده و آمده است که نمی شود حکومت شورائی را از حکومتی بورژوائی طلب کرد. بلکه چنین حکومتی تنها از طریق انقلابی به رهبری طبقه کارگر ممکن است. در مورد سیاست خارجی نیز نوشته شده:
“علاوه بر مواردی که در منشور ذکر شده باید بر ضرورت استقلال سیاسی، ضرورت مبارزه با امپریالیسم و ارتجاع در منطقه و جهان، ضرورت پشتیبانی از مبارزات مترقی ضد امپریالیستی ملت های تحت ستم و ضرورت شفاف بودن سیاست خارجی تکیه کرد.”
- نوشته گروه اتحاد بازنشستگان در مورد مسایل اقتصادی و اجتماعی منشور نکات راهگشائی را مطرح کرده است.
- در این محور ابهامات منشور بررسی و تاکید گردیده که مطالبات درج شده نه توسط جمهوری اسلامی و نه بوسیله هیچ حکومت جانشین بورژوائی دیگری قابل اجرا نیست و فقط یک حکومت کارگری می تواند مطالبات کنونی و تکمیل شده را متحقق کند.
- در این محور اشاره شده که مطالبات مندرج در منشور و نیز مطالبات فراتری که سالهاست توسط سازمان های سیاسی چپ مطرح شده در شعارهای توده گیر انقلاب “زن، زندگی، ازادی” منعکس نشده است.
“اشکال این کار نه در تظاهر کنندگان شجاع و جان برکفی است که با تمام توان خود در برابر ارتجاع حاکم ایستاده اند و مبارزه می کنند بلکه این اشکال تا حد زیادی محصول کم کاری یا ندانم کاری یا درک ناکافی و یا ناتوانی نیروهای سیاسی و تشکل های کارگری در پیوند ناکافی یا عدم پیوند با توده های رنج و کار است.”
- در این محور اشاره شده “منشور، راه حلی برای تحقق خواست های مطرح شده ارائه نداده است.” خلاصه راه حل نوشته مذکور چنین است:
“راه تحقق خواست های درست و انقلابی که در درجۀ اول همان خواست های طبقۀ کارگرند، برپاکردن مبارزۀ سیاسی طبقۀ کارگر است که توسط خود کارگران پیشروصورت می گیرد.”
- گروه اتحاد بازنشستگان در این محور حمایت خود از منشور و تلاش برای ارتقا آنرا تکرار کرده و نوشته اند:
“کار اصلی، بردن خواست های درست و انقلابی به میان توده ها و محک زدن آنها در عمل است.”
ادامه دارد
