یادداشت روژمان – ٢٢ بهمن، روز ننگ و افتخار
بیست و دوم بهمن یادآور روزهای پر افتخاری است که کارگران اعتصابی و در راس آنها کارگران نفت و نیروهای چپ و انقلابی پشت حکومت پوسیده 2500 ساله شاهنشاهی و آخرین حلقه فاسد آن یعنی حکومت پهلوی را شکستند و با قیامی دو روزه در 21 و 22 بهمن سقوط آنرا قطعی نمودند. به این دلیل یاد بود 22 بهمن افتخار آفرین است. اما این خاطره ننگین می باشد، زیرا امپریالیسم آمریکا توانست ارتش سرسپرده شاهنشاهی را توسط فقط یک ژنرال به نام هایزر تحویل جریان اسلامی داده و شروع شکست خونین انقلاب شکوهمند سال 57 را رقم بزند. آن انقلاب توسط جمهوری ارتجاعی اسلامی در خون هزاران انقلابی و انسان مبارز در خون تپید؛ آن انقلاب در سرکوب زنان مدرن و حق طلب خفه شد؛ آن انقلاب از طریق درهم شکستن شوراهای کارگری نابود گردید، اما دستاوردهای آن در مقاومت و مبارزه انقلابیون سوسیالیست در ایران و از جمله در کردستان زنده ماند و شکوفه داد. حاصل آن مبارزات و مقاومت ها توده های حق طلب و فعالین انقلابی کرد و غیرکرد در کردستان را بالغ کرد. مبارزه انقلابی در کردستان با تمام افت و خیزش چون از طبقه نعمت آفرین کارگر نیرو میگرفت پایدار ماند و کردستان را به دژ تسخیر ناپذیر انقلاب بدل کرد. بدون دلیل نیست که جرقه انقلاب “زن، زندگی، آزادی” از کردستان زده شد.
در دوره انقلاب 57 چپ پراکنده و سوسیالیسمش به شدت آلوده و نیروهایش بی تجربه و بدون بدیل بودند. کارگران در آن زمان هنوز این اعتماد به نفس را پیدا نکرده بودند که می توانند جامعه را اداره کنند. بنابراین در اساس یک “نیروی در خود” مانده بودند. یکی از دلایلی که به اسلامیون اجازه داد در جامعه قدرت گرفته و به امپریالیست ها امکان داد با اتکا به آن نیروی ارتجاعی و ضد بشری مالکیت خصوصی و دولت بورژوائی را دست نخورده نگه دارند همین ضعف چپ ها و کارگران بود.
بعد از 44 سال که جمهوری استبدادی و سرمایه داری اسلامی کارگران، مردم زحمتکش و اکثریت ساکنین ایران را به پرتگاه نیستی کشانده دوباره چپ ها و کارگران پیشرو با اتکا به سوسیالیسم علمی و بر بستر انقلاب “زن، زندگی، آزادی” به میدان یک مبارزه سرنوشت ساز آمده اند. این بار آنها با بدیلی که باید توده گیر گردد، تشکل هائی که باید تقویت شوند، رهبرانی که باید به جامعه معرفی گردند تجارب ژرف مبارزاتی و نظامی، کادرهای توانا و شناخت عمیق از امپریالیسم دوباره میداندار شده و تلاش میکنند در راس جنبش انقلابی قرار گرفته و تا پیروزی آنرا هدایت کنند. گام نخست این پیروزی گور کردن جمهوری پوسیده اسلامی می باشد.
