یادداشت روژمان – کارگران رزمنده نفت، گاز و پتروشیمی و مسئله تفرقه
بر طبق آخرین اطلاعیه شورای سازمانده اعتراضات کارگران پیمانی نفت تا روز سه شنبه پنجم اردیبهشت کارگران 84 شرکت استخدام شده توسط پیمانکاران مفت خور وزارت نفت در حال اعتصاب بودند. این تعداد رو به افزایش می باشند. آنها طبق نوشته شورای سازمانده دو مطالبه فوری و تعدادی خواست های دیگر دارند. افزایش 79 درصدی دستمزد ها و 20 روز کار و 10 روز مرخصی دو خواست فوری کارگران اعتصابی میباشد. اما کارگران پروژه ای و یا پیمانی خواست های دیگری نیز دارند که میشود به آنها اشاره کرد: کارگران باید با خود وزارتخانه قرارداد مستقیم ببندند و پیمانکاران مرخص شوند؛ قوانین مناطق آزاد و ویژه ملغی گردند. با کوتاه کردن دست جاسوس ها و حراستی ها و تامین حق تشکل و بیان و ایمن کردن محیط کار و زیست تندرستی، کرامت و منزلت کارگران فراهم گردد. این ها بخشی از یک سلسله مطالبه هستند که نهایتا باید به لغو بردگی نیروی کار و تامین حق تعیین سرنوشت هرکس بدست خود و در داخل حاکمیت شورائی بیانجامد.
کارگران معترض و اعتصابی نفت، گاز و پتروشیمی برای تحقق مطالبات فوری، به عنوان گام نخست، با سرمایه داران بخش خصوصی در شکل پیمانکاران، خصولتی ها در شکل حراست و اطلاعات سپاه و سرمایه داری عمومی در شکل کابینه و وزارت نفت روبرویند. این نیروها در داخل نفت هم یک نیروی رخنه یافته در میان خود کارگران دارند که حرکات اعتصابی کنونی را “کمپین 1402” نامگزاری کرده و در مقابل شورای سازمانده مبارزات اعتصابی موجود را “اعتصاب 1402” خوانده است. شورا راجع به آن جماعت نفوذی در بیانیه چهارم اردیبهشت خود چنین گفته است:
” اعتصاب ما کارگران پروژه ای نفت با قدرت ادامه دارد و خوشبختانه هر روز بخش های بیشتری از همکاران به اعتصاب می پیوندند. … اما در این میان جریانات معلوم الحال همچون دفعات قبل با روشهایی عقب مانده و تبلیغات ارتجاعی عملا فضای اعتراض را مخدوش و باعث تفرقه در صفوف اعتراضاتی ما کارگران میشوند که در برابر چنین تلاش هایی باید هوشیار بود. … در حالیکه ما کارگران مدتهاست در تدارک اعتصاب و بلند کردن صدای اعتراضمان علیه بدتر شدن هر روز بیشتر وضع کاری و معیشتی مان هستیم، جریاناتی به اسم کمپین تلاش میکنند که اعتراضات و خشم ما را مهار کنند و از هم اکنون به کارفرمایان و دولت خاطر جمعی میدهند که بعد از این کارزار دیگر اعتصابات تابستانی که در سالهای گذشته داشتیم، انجام نخواهد گرفت.”
شورای سازمانده یکی از شگردهای نفوذی ها را چنین برمیشمارد:
“در جاهایی دیده میشود که صف اعتراض ما کارگران را به اسم بختیاری و بومی و غیره متفرق میکنند.”
ستون پنجم یک اصطلاح شناخته شده در دنیای سیاست می باشد. این اصطلاح به معنای وجود جمعی دوست نمای در واقع دشمن در میان کشور، طبقه یا سازمان، حزب و در اینجا کارگران اعتصابی می باشد. جریاناتی که شورای سازمانده از آنها نام میبرد ستون پنجم پیمانکاران، مدیران وزارت نفت و حراستی ها هستند که به نظر می رسد از خود کارگرانند و خطرشان در همین است. باید همچو شورای سازمانده شگرد و شیوه های این جماعت را شناخت، شناساند، رسوا و طردشان کرد. این کار بر متن انقلاب “زن، زندگی، آزادی” ممکن تر است. زیرا وحدت بین ملیت ها، نیروهای انقلابی و ازادیخواه از خصلت های نمایان این انقلاب می باشد. جنبش مطالباتی کارگران و از جمله اعتصابات کنونی کارگران نفت بخشی از این انقلاب ضد تفرقه است.
