کارگران، زحمتکشان و مردم تحت‌ستم کوردستان در روز ۲۶ بهمن، روز کومه‌له بار دیگر به آمال، آرزوها و اهدافی می‌اندیشند که در سال‌های گذشته و تحت رهبری کومه‌له به خاطرشان مبارزه کرده‌اند؛ بهترین عزیزانشان را برای رسیدن به این اهداف و آرزوهایی از دست داده‌اند و به فردایی می‌اندیشند که کومه‌له با برنامه و استراتژی سیاسی‌اش، با عمل‌کرد و عَزمِ راسخ و انقلابیش در مقابل چشمان‌شان گشوده است. به پیوند محکم و عمیقی می‌اندیشند که با کومه‌له برقرار ساخته‌اند و به خاطراتی که در طول سال‌ها مبارزه در دل‌هایشان جا داده‌اند، خاطراتی که برایشان عزیز و گرامی‌ست و نه تنها زندگی امروز بل‌که زندگی فردایشان را نیز رنگ و بو می‌دهد. به تجدید عهد و پیمانی می‌اندیشند که هر سال در روز ۲۶ بهمن، روز کومه‌له آن را تازه می‌کنند. عهد و پیمانی که تا کسب آزادی و برابری، تا رسیدن به حق تعيين‌سرنوشت خود و تا برپایی حکومت کارگری و بر افراشتن پرچم سوسیالیسم هر باره و هر روزه بر آن پای می‌فشارند.
کومه‌له بمثابه جریانی سیاسی با اهداف، برنامه، استراتژی و آرمان‌های کمونیستی و کارگری، که امروز با زندگی، مبارزه و احساس میلیون‌ها انسان زحمتکش در کوردستان درهم آمیخته است و قلبش با قلب کارگران، زحمتکشان و محرومان جامعه می‌تپد، سال‌های پُر از مبارزه، مقاومت و سرسختی کم‌نظیری را پشت سرگذاشته است.
کومه‌له ۵۴ سال قبل در پائیز سال ١٣۴٨ در متن شرایط اجتماعی خاصی بوجود آمد. شرایطی که با تسلط مناسبات سرمایه‌داری و فروپاشی نظام فئودالی، روی‌آوری زحمتکشان روستایی به شهرها و رشد کَمیِ طبقه کارگری که غیر از فروش نیروی کارخود هیچ وسیله دیگری جهت تامین زندگی خود نداشت، مشخص می‌گردد. رشد این طبقه اجتماعی و تمرکز آن در شهرها سیمای سیاسی جامعه را دگرگون ساخت. همه مسائل اجتماعی را تحت‌الشعاع قرار داده و کشمکش‌های جدیدی را در تمامی گوشه و زوایای جامعه بوجود آورد، کشمکش کارگران با سرمایه‌داران بر سر حیاتی‌ترین مسائل، بر سر ابتدایی‌ترین حقوق خود، بر سر نفس زندگی کردن، برسرچگونگی تامین نان، مسکن و لباس، بر سر استراحت و بهره‌مندی از امکانات زندگی شایسته انسان. چنین کشمکش‌های گسترده و اجتماعی‌ای که در شهر و روستا در جریان بود و این کشمکش‌ها جواب انقلابی خود و مبارزه نوینی را می‌طلبیدند. هسته‌های اولیه کومه‌له و آن روشنفکران انقلابی که در آن دوران، نسبت به مسائل کارگران و زحمتکشان همدلی و احساس مسئولیت می‌کردند؛ تلاش کردند تا به این مسائل و نیازهای مبارزاتی این دوره جواب دهند.
کم نبودند فعالین کمونیست کومه‌له که کاروان‌های کارگران کوردستان را تا معدن‌های سمنان و دامغان، تا باراندازهای بندرعباس، تا اهواز و آبادان، تا کرمان و رفسنجان تا تهران و اصفهان، همراهی می‌کردند و دوش بدوش آنها کار کرده و در میانشان بذر آگاهی می‌پاشیدند؛ آنها را با درد، رنج و مصیبت‌های دنیای سرمایه‌داری و راه رهایی از ستم و استثمار آشنا می‌کردند؛ اعتصابات و مباراتشان را سازمان می‌دادند و رهبری می‌کردند!
در آغاز انقلاب سال ۱٣۵٧ کادرها و فعالین صفوف کومه‌له در بین زحمتکشان و مردم آزادی‌خواه، به چهره‌های سرشناس، پیشرو و مورد اعتماد مردم بپاخاسته و رهبر مبارزات توده‌ای در همه شهرهای کوردستان تبدیل شدند. کومه‌له در جواب به مسائل جدید اجتماعی و سیاسی که در آغاز انقلاب بهمن ١٣۵٧ مطرح شده بودند، اولین کنگره سازمانی خود را در پاییز سال ١٣۵٧ برگزار کرد. هر چند دیکتاتوری رژیم شاه فرصت تدارک سیاسی و تشکیلاتی لازم برای پاسخگویی به مسائل آن دوره را به کومه‌له نداده بود، اما کومه‌له قاطعانه تصمیم گرفت که با تمام توان خود مبارزه توده‌ای در کوردستان را در راستای منافع کارگران و زحمتکشان به پیش برد. از آن زمان تاکنون کومه‌له جریانی سیاسی بوده است که نسبت به مسائل و مشکلات کارگران و توده‌های زحمتکش، مبارزه ملت کورد برای حق تعیین سرنوشت، پایمال شدن حقوق و آزادی‌های فردی، بی‌حقوقی زنان و تحقیر هر روزه آنان حساس بوده و برای تقویت و هدایت مبارزات آنان با احساس مسئولیت رفتار کرده است. کومه‌له بنا به توان خود و آمادگی نیروهای اجتماعی حاضر در صحنه، بی‌دریغ در جهت پیشروی و پیشبرد مبارزه کارگران و محرومین جامعه و در جهت حفظ تمامی دستاوردها و منافع آنها مبارزه کرده و بدین ترتیب پیوند بین خود و توده زحمتکشان را عمیق و محکم‌تر ساخته است.
کومه‌له پس از ۹ سال و چند ماه فعالیت مخفی، به دنبال جانباختن رفیق محمدحسین کریمی از بنیانگذاران کومه‌له که در گرماگرم قیام و خروش مردم علیه رژیم شاه ،در پیشاپیش صفوف مردم بپاخاسته و انقلابی شهر سقز در روز ۲۳ بهمن در حمله به شهربانی این شهر هدف گلوله مزدوران رژیم شاه قرار گرفت و در روز ٢۶ بهمن با دلی آکنده از عشق به رهایی کارگران و زحمتکشان جانباخت، رسماً فعالیت علنی خود را آغاز کرد. رهبران و فعالین کومه‌له برای توده‌های کارگر و زحمتکش، چهره‌های ناشناخته‌ای نبودند. همان یاران قدیمی آنها، مبارزان مقاوم زندان‌های رژیم شاه، فعالین و مبارزین جنبش‌های کارگری و دهقانی، رهبران با نفوذ توده‌های وسیع مردم و رهبران مبارزه دوران قیام و شورش آنها بودند!
کومه‌له بعد از قیام سال ١٣۵٧ با سازماندهی مبارزه‌ای همگانی و توده‌ای و رهبری جنبش مقاومت در مقابل یورش ضدانقلابی جمهوری اسلامی و هم‌چنین مقاومت سرسختانه در برابر مرتجعین محلی، دفاع از منافع کارگران، زنان ستمدیده جامعه و دفاع از حق تعیین سرنوشت ملت کورد را در سرلوحه فعالیت خود قرار داد. آن‌چه که پس از قیام، سرنوشت این تشکیلات را با سرنوشت میلیون‌ها انسان ستمدیده و تشنه رهایی گره زد، مقاومت کومه‌له در مقابل دشمنان رنگارنگ و دوستان ریاکار و دروغین کارگران و زحمتکشان بود. دفاع از دهقانان در برابر مالکان، دفاع از زحمتکشان روستا در مصادره اراضی، دفاع از زنان در برابر ارتجاع حاکم و فرهنگ و سنت‌های پوسیده مردسالارانه، دفاع از کارگران در برابر سرمایه‌داران، دفاع از مسلح ماندن مردم و تلاش برای مسلح کردن زحمتکشان، تشکیل و ایجاد انواع تشکل‌ها، جمعیت‌ها، اتحادیه دهقانان، شورای زنان و دانش‌آموزان و در همان حال تلاش درجهت به میدان آوردن وسیع و گسترده توده‌های مردم در مقابل تهدیدهای جمهوری اسلامی که در ۲۸ مرداد ١٣۵٨ به لشکرکشی سراسری منجر گشت. سازماندهی حرکت توده‌ای بزرگی چون کوچ تاریخی مردم شهر مریوان و سازماندهی دیگر تظاهرات و راهپیمایی‌ها که نماد دخالت دادن مستقیم مردم در عرصه مبارزه سیاسی بودند، موجب شدند تا کومه‌له بتواند بعد از یورش نظامی رژیم اسلامی نیز پرچمدار مقاومت توده‌ای و مسلحانه مردم کوردستان در مقابل یورش نیروهای اشغالگر و سرکوبگر جمهوری اسلامی گردد.
پس از آزاد کردن شهرها توسط مردم و نیروی پیشمرگ که رژیم را به زانو درآورده و ریاکارانه به مذاکرات تن داد، در حالی‌که احزاب بورژوایی به منظور خاموش نمودن مبارزات، حاضر بود به هر معامله و سازشی تن در دهد، قاطعیت و کاردانی کومه‌له در مذاکرات با رژیم در جهت حفظ منافع جنبش و منافع کارگران و زحمتکشان و دفاع از حق تعیین سرنوشت ملت کورد، سازماندهی هر چه وسیعتر فعالیت‌های آگاه‌گرانه در فاصله دو لشکرکشی رژیم به کوردستان، بار دیگر توانایی کومه‌له را در رهبری مبارزات انقلابی مردم کوردستان و به میدان آوردن طبقه انقلابی بخوبی نشان داد.
در طول سال‌های بعد از قیام، تغییر و تحولات اجتماعی جامعه کوردستان، مسائل اجتماعی زیادی را مطرح و ایجاد کرده و مبارزاتی را دامن زده است. وجود چنین مسائل و مبارزاتی کومه‌له را بیش از پیش معطوف به پاسخ گفتن به این مسائل و مبارزات نموده است. انجام این مبارزه و پیشروی در این عرصه‌ها به قیمت فداکاری و جانبازی هزاران تن از پیشروترین، رادیکال‌ترین، صادق‌ترین، تواناترین و دلسوزترین انقلابیون کمونیست میسر شده است.
امروز حاصل بیش از چهار دهه فعالیت علنی کومه‌له، حاصل فعالیت مشترک کومه‌له و توده‌های کارگر و زحمتکش را در میزان هوشیاری و توانایی، کارآیی و نفوذ اجتماعی این جریان می‌توان دید. حاصل این همه سال کار و تلاش در قدرت‌یابی صف انقلاب سوسیالیستی، در گسترش و نفوذ کمونیسم، در نفوذ افکار و سنت‌های کمونیستی در بین کارگران کوردستان، در آشنایی کارگران، زحمتکشان و زنان مبارز با حقوق پایه‌ای خود، با آرمان آزادی، برابری، حکومت کارگری تجلی یافته است.
اما اگر بخواهیم بر دستاوردهای اساسی و پر اهمیت تاکید کنیم، باید اتحاد و همبستگی سیاسی و طبقاتی با بقیه کارگران و هم‌سرنوشتان را یادآوری کنیم.
کومه‌له بمثابه جریانی چپ و کمونیست، با فعالیت‌های کمونیستی‌اش در طول زندگی مبارزاتی خود موفق شده است که این دستاوردها را کسب کند و با سرسختی هر چه تمام‌تر آن را حفظ کند. کارگران آگاه و هوشیار در کوردستان نیز امروز در مبارزه برای احقاق حقوق و مطالبات پایمال شده خود، در مبارزه علیه ستم و استبداد رژیم اسلامی، خود را در کنار کارگران نیشکر هفت‌تپه و ایران خودرو، کارگران نفت، پترو شیمی‌ها و بالاخره سایر هم‌سرنوشتان خود می‌بینند. کومه‌له همراه و هم‌دوش با مبارزات کارگران، زحمتکشان و توده‌های مردم حق‌طلب کوردستان این راه را تا به آخر و تا رسیدن به فردای پیروزی با سربلندی ادامه خواهد داد. این رمز محبوبیت کومه‌له و ضرورت گرامی‌داشت ۲۶ بهمن، روزکومه‌له از طرف کارگران آگاه و مردم زحمتکش کوردستان است! کومه‌له در دل این مبارزات و بر متن این اوضاع آبدیده شد.
